Er is een moment in elk ontwakingsproces waarin we voelen:
"Dit kan zo niet verder."
Soms is het subtiel — een stille onvrede die steeds terugkeert, een vaag gevoel van vervreemding, het besef dat de dagen dof aan je voorbijglijden. Andere keren komt het als een schok: na weer een belofte die je niet hield, een gesprek dat je niet echt voerde, of een lichaam dat niet meer wil meewerken.
Wat het ook is: een zacht maar helder weten ontwaakt in je.
Een innerlijke stem die fluistert: “Ik wil wakker worden. Ik wil vrij zijn.”
En misschien zit je nu midden in dat moment.
Misschien ben je al tientallen keren gestopt — en opnieuw begonnen.
Misschien zit je in de mist van gewoonte, verdoofd maar functionerend.
Of misschien lijk je aan de buitenkant ‘oké’, maar voel je diep vanbinnen een leegte die cannabis niet langer kan opvullen.
Wat als ik je vertel: je bent al begonnen?
Dat jouw verlangen om te stoppen, om bewuster te leven, om écht aanwezig te zijn — geen zwakte is, maar het begin van ontwaken?
Wakker worden uit de trance van gebruik
Tara Brach noemt het “de trance van onwaardigheid” — een staat van innerlijke afgescheidenheid, waarin we het gevoel hebben dat er iets fundamenteel mis is met ons. Verslaving — aan cannabis of iets anders — gedijt vaak precies in die toestand.
We gebruiken niet enkel uit gewoonte. We gebruiken omdat we, bewust of onbewust, proberen te ontsnappen aan iets dat we niet willen voelen:
– de druk van het leven
– sociale angst
– onverwerkt verdriet
– zelftwijfel of innerlijke leegte
In België, waar cannabisgebruik wijdverspreid is maar vaak stil wordt gehouden, leven velen in deze stille binnenwereld van verdoving. En toch… onder die laag van gebruik leeft iets krachtigs. Een verlangen naar echtheid. Naar contact. Naar thuiskomen.
Van controle naar compassie
Misschien heb je al pogingen gedaan om te stoppen. Misschien ging je door periodes van wilskracht, gevolgd door terugval, schaamte, en zelfkritiek.
Maar wat als stoppen geen kwestie is van "sterk zijn",
maar van vriendelijk aanwezig durven zijn?
Tara’s visie nodigt ons uit om verslaving niet te bestrijden,
maar te benaderen met bewuste mildheid.
Niet: “Ik moet stoppen, dit mag niet meer.”
Maar: “Wat in mij heeft op dit moment zorg nodig?”
De Heilige Pauze: stoppen met vluchten
Een eenvoudige maar radicale stap is het oefenen van de Heilige Pauze — een kort moment waarop je stopt met reageren op de automatische drang.
🕊️ Je ademt.
🕊️ Je voelt je voeten op de grond.
🕊️ Je laat het verlangen er even zijn… zonder te handelen.
🕊️ Je zegt innerlijk: “Ik zie je. Je mag er zijn.”
In die paar seconden ontstaat ruimte.
En in die ruimte ontstaat keuze.
Dat is waar vrijheid begint. Niet met perfectie, maar met een beetje meer bewustzijn, een beetje meer ademruimte, telkens opnieuw.
Hulp zoeken is een daad van wijsheid